Uvođenje plaćanja naknade za sakupljanje i odvoz otpada po metru kvadratnom je u svemu protivno tržišnoj ekonomiji koja je predviđena Ustavom, kao i Direktivom 2008/98/EZ o otpadu, te ostalim direktivama EU, naveli su iz kompanije Okov, dostavljajući Privrednoj komori primjedbe na nacrt Zakona o komunalnim djelatnostima.
– Važećim Zakonom o komunalnim djelatnostima, odredbama člana 53 i 54, predviđa se da se cijena komunalnih usluga forimra po jedinici mjere i da je cijena ista za sve korisnike. Podzakonskim aktima i to Uredbom o bližim elementima i metodologiji za određivanje cijena komunalnih usluga i metodologijom za utvrđivanje cijena za obavljanje regulisanih komunalnih djelatnosti određeni su elementi na koji se utvrđuje cijena komunalnih usluga, uključujući i odvoz i deponovanje komunalnog otpada. S tim u vezi nejasno je zbog čega se poseglo sa izmjenom ovog zakona i uvođenjem novog (starog) pravila da se cijena usluge za odvoz i deponovanje otpada određuje jedino i isključivo po m2 stambenog/poslovnog prostora – navode iz kompanije Okov.
Iz kompanije navode da u predlogu Zakona o komunalnim djelatnostima treba predvidjeti odredbe da se cijena komunalnih usluga za one korisnike gdje se može odrediti jedinica mjere (kubik, tona, članova domaćinstva) formira po jedinici mjere, dok za one korisnike gdje je to neprimjenjivo osnovica za obračun bude kvadrat stambenog odnosno poslovnog prostora.
– Stoga predlažemo da se komunalna naknada plaća po jedinici mjere ili izuzetno gdje to nije primjenjivo po jedinici površine nepokretnosti, da cijene komunalne usluga, odnosno komunalnog proizvoda po jedinici mjere budu iste za sve korisnike. Takođe, predlažemo da se jedinica mjere u zavisnosti od mogućnosti i tehničkih kapaciteta krajnjeg korisnika određuje kao tona, zapremina ili tura i da se cijena komunalne usluge ili proizvoda određuje cjenovnikom vršioca usluge. U slučaju da se korisnik opredijeli za plaćanje naknade po jedinici mjere, vršilac usluge je dužan da sa njim zaključi ugovor – navode iz Okova.
Nacrt Zakona o komunalnim djelatnostima je u koliziji sa Zakonom o zaštiti potrošača i to odredbama člana 36 stav 3 i stav 6, smatra Filip Kažić, advokat.
– Ovim odredbama je propisano da je vršilac komunalne usluge dužan da prije utvrđivanja cijene usluge od javnog interesa zatraži mišljenje organizacije za zaštitu potrošača, odnosno da se cijena usluge od javnog interesa obračunava prema stvarnoj potrošnji, ako je to tehnički moguće, po utvrđenoj tarifi ili cjenovniku. Takođe, suprotno odredbi člana 37 Zakona o zaštiti potrošača, nacrt Zakona o komunalnim djelatnostima više ne propisuje obavezu vršioca komunalne djelatnosti da sa korisnikom usluge zaključi ugovor u pisanoj formi. Sa druge strane, odredbe nacrta Zakona o komunalnim djelatnostima nedovoljno su precizne, usled čega adresat pravne norme - korisnik usluge, ne može znati niti predvidjeti koja obaveza po osnovu zakona za njega nastaje, budući da je utvrđivanje korektivnog faktora i njegovog raspona prepušteno izvršnoj vlasti, na osnovu nedovoljno jasnih i utvrđenih kriterijuma – navodi Kažić. N.S.

---